Historia druku. Część I

Historia druku – wbrew powszechnej opinii – nie jest zbyt długa i barwna. Współczesna drukarnia bazuje na nowoczesnej technologii. Początkowo jednak nanoszenie obrazu odbywało się za pomocą techniki odbicia. Obraz zlokalizowany na formie drukowej być odpowiednio odbijany z pomocą farby drukowej na podłoże drukowe. Historia – chociaż pełna zwrotów akcji – dość długi czas stroniła od tworzywa, które sprzyjałoby precyzyjnemu przyjmowaniu farby. Kluczowym problemem był także czas schnięcia.

Pierwszym, a już na pewno jednym z lepszych w zakresie precyzyjnego przyjmowania farby podłożem był papier. Specjaliści i historycy do tej pory sprzeczają się nad dokładną datą tego wydarzenia. Szacuje się jednak, iż papier wynaleziono w Chinach nie później niż w 105 roku naszej ery. „Drukarnia” nadal jednak była terminem obcym. Za pierwszy wyrób poligraficzny, a więc przedmiot, który uzyskał miano stworzonego przez drukarnie, przyjmuje się odbitkę drzeworytniczą wyprodukowany w Chinach kilkaset lat po wynalezieniu papieru.

Dużo kontrowersji budzi nazywanie odbijania obrazów za pomocą środków barwiących na tkaninach poligrafią. Technika ta funkcjonowała znacznie wcześniej, aniżeli szacowane początki poligrafii. Powielanie tekstu i obrazu metodami ręcznymi, a więc pisanie, malowanie, rysowanie, odciskanie kształtu w miękkim materiale czy nawet wypalanie wzoru za pomocą specjalnej formy również nie nosiło znamion poligrafii.

Zobacz część II